Taboret medyczny od wujka

Hej kochani. Jestem z powrotem w domu, choć jeszcze na urlopie. Nadrabiam zaległości blogowe, bo trochę się tego nazbierało. Zaglądam do Was i sama też chciałabym się czymś pochwalić, ponieważ z urlopu nie przyjechałam z pustymi
rękoma. Byłam parę dni w Dusznikach Zdroju. Jest to piękna miejscowość w Kotlinie Kłodzkiej, gdzie mam większą połowę rodziny.Tam przy powitalnym grillu, rozmawiając z moim wujkiem (po nim odziedziczyłam zbieractwo i zapędy do wszelkich przeróbek), od słowa do słowa okazało się iż ów wujek jest w posiadaniu loftowego taboretu medycznego.Wyobraźcie sobie jak mi się oko zaświeciło na tę wiadomość, a serce zaczęło walić jak oszalałe. Wyglądałam chyba i zachowywałam się jak maniakalny psychopata z obłędem w oczach, bo wujek postanowił mi go podarować :)Do teraz nie umiem uwierzyć, że w końcu go mam. Jest cudownie obdrapany i nie wiem co mam robić. Czy oczyścić i odmalować, czy zostawić w wersji oryginalnej. Może Wy coś doradzicie.

Zgodzicie się ze mną, że jest obłędny? Ma nawet oryginalne gumowe końcówki na nóżkach, co rzadko można spotkać przy tego typu starych taboretach, bo są po prostu zniszczone.

Muszę zdecydować też gdzie będzie stał i prawdopodobnie będzie to sypialnia.

A tu trochę soczystych kolorów z działkowych zbiorów.

Wszystko zjedzone z jogurtem i cukrem, a ogóreczki pójdą na mizerię.

A na koniec przedsmak tego co będzie w następnym poście.

Okazało się bowiem iż wujek posiada jeszcze jeden skarb którym postanowił mnie obdarować. Pamiątka rodzinna, która w rodzinie pozostać musi. Ciekawe czy zgadniecie co to? Ja pokaże ją w całej okazałości w kolejnym wpisie. Pozdrawiam urlopowo
 Adriana.